پژوهشی تحلیلی استدلالی است در شناسایی قواعد فقهی. در ابتدا ضمن تعریف قاعده و تفاوت قواعد فقهی و اصولی به معرفی و توصیف مجموعه‎ای از این قواعد از جمله قاعده احسان، قاعده اتلاف، قاعده اذن، قاعده ایتمان، قاعده احترام، قاعده ارشاد، قاعده اشتراک، قاعده صحت، اصالت طهارت، اصالت عدم تداخل و قاعده اقدام و اکراه پرداخته است. در تحلیل هر قاعده مفاد و کاربردها و استعمالات آن قاعده را با ذکر مثال‎هایی تبیین کرده سپس برای اثبات مشروعیت آن به ادله اربعه استناد جسته و اقوال فقها را بررسی و ارزیابی کرده است.