در یک روزگرم، در ماه ژوئن سال 323 ق. م الکساندر (اسکندر) در بابل درگذشت. پیکر او درمیان شیون و اندوه فراوان مردم، در شهر به گردش درآمد. همة مردان پارسی به نشانة سوگوارای، موهای سرشان را تراشیدند و آتش معابد را خاموش کردند. سرداران الکساندر، سرگشته و حیران به فکر آیندة پر از هرج و مرج و مبارزه برای کسب قدرت بودند. هنوز فرزند رکسانا نیز به دنیا نیامده بود. همه می دانستند که حتی اگر الکساندر جانشین خود را در بستر مرگ و در زمان وداع با این دنیا انتخاب کرده باشد، کسی به این امر اعتراف نخواهد کرد. بدون تردید یونان و آسیا چند دهة متوالی گرفتار توطئه و دسیسه ها خواهند بود. کتاب حاضر، حاوی سرگذشت اسکندر مقدونی (322- 356 ق . م) است که با مرگ وی و مراسم خاکسپاریش آغاز می گردد.