این ترجمه منتخبی است از شعرهای هفت دفتر "البیاتی "ـ شاعر عراقی، تولد:  1926ـ که عبارت اند از :متون شرقی، مرثیه ها، بستان عائشه، ماه شیراز،  شرح حال دزد آتش، سرزمین سنبله، و نوشتن بر گل .مترجم کتاب یادآور  می شود" :شعر البیاتی همواره از درونمایه ای سیاسی برخوردار بوده است ; اما از پس این تحول و تطور تدریجی که از دوره سوم آثار البیاتی آغاز  می شود، صور اسطوره ای ـ عرفانی با درونمایه های سیاسی ـ تغزلی درهم  می آمیزند...او در پی آن است که دنیا را با شعر و انقلاب، و مرگ و کوچ  به چنگ آورد .عشق او ـ اما ـ عشق بینوایان و تهیدستان است نه عشق اشراف  و شکمبار گان و شادخواران .محبوبه او مغصوبه ای است که یادش با تبعید،  غربت، ناکامی، گرسنگی و اندوه در آمیخته است :عشق من بزرگتر از من است/  بزرگتر از این جهان است/ مرا بینوایان عاشق/ پادشاه رویا قرار داده اند/  و پیشوای غربت و تبعید/ به نام تو/ ـ مجنون وار ـ/ خدا را صدا می زنم ."