در چهاردهم ماه مارس ۱۸۷۹ در اولم آلمان پسری چشم بر دنیا گشود که تا سال‌ها موجبات نگرانی خانواده را فراهم آورده‌بود. کُندی تکلم و عادت زمزمه‌کردن واژه‌ها پیش از ادای آن‌ها موجب شد که خدمتکار خانه به‌ او لقب «کندذهن» بدهد. والدین این پسربچه، نگران هوش اندک فرزند خود بودند. اما زمانی نگذشت که این پسرک، مرد جوان بیست­و‌یکساله‌ای شد با مدرک دانشگاهی در رشته‌ی فیزیک. این فیزیکدان جوان کسی نیست مگر آلبرت انیشتین، این چهره‌ی سرشناس عالم فیزیک نوین، که به‌دلیل تأثیرات چشمگیرش، به‌عنوان یکی از بزرگترین فیزیکدانان جهان شناخته شده‌است. کاترین هلن سنتس؛ مادر آلبر کامو نویسنده‌ی به‌نامی‌که آثاری چون سقوط، بیگانه، کالیگولا، افسانه سیزیف، طاعون، بیگانه را آفرید، چنین توصیف شده‌است: زنی اسپانیایی‌الاصل و اهل جزیره‌ی مینورکا، بی‌سواد و تقریباً کرولال. «لوسین کامو» پدر آلبر، یک­سال پس از تولد او در شمال آفریقا کشته شد. مادر آلبر، به‌ناگزیر، برای نگهداری از فرزندانش، به الجزایر بازگشت و با کارگری در کارخانه‌ی مهمات­سازی، خدمتکاری و رختشویی روزگار گذراند. این مادر به‌احتمال قوّی مبتلا به‌اختلال زبان بود زیراکه: «مادر آلبر سکوت غریبی داشت. درباره‌ی او نوشته‌اند که دایره لغاتی‌که می‌دانست از ۴۰۰ کلمه فراتر نمی‌رفت و به‌همین دلیل هم کمتر با آلبر کوچک حرف می‌زد. این زن گرچه تباری اروپایی داشت اما برای آلبر همواره یادآور گرمای الجزایر بود. این حس تا پایان عمر در کامو باقی ماند و به‌خوبی می‌شود در آثارش ردّ پای شخصیت مادرش را دنبال کرد.