«تامس نیگل»، مسئله اصلی سیاست را این گونه بیان می کند: درحالی  که منافع و ارزش ها ما را به  تعارض با یکدیگر می کشانند، چگونه می توانیم در جهانی مشترک زندگی کنیم؟ او در این کتاب، دو نوع سیاست ورزی را مطرح می کند: نخست، سیاست برابری طلبانه و دیگرگزینانه است که معطوف به کاهش درد و رنج انسان هاست. مدافعان چنین سیاستی میان ارزش های گوناگون (تصورات مختلف از زندگی خوب) بی طرف هستند. دوم، سیاست جانبدارانه و خودخواهانه است که معطوف به افزایش قدرت برای تأمین منافع شخصی یا گروهی است. مدافعان چنین سیاستی از ارزش های شخصی و گروهی خود بدون ملاحظه دیگران دفاع می کنند. نیگل می گوید راه حل اول - یعنی برابری - راه حلی آرمانی است که غالبا در عالم سیاست غایب اما همیشه اخلاقی بوده است. راه حل دوم - یعنی جانبداری - راه حلی واقع انگارانه است که همیشه در عالم سیاست حاکم است اما همیشه هم غیراخلاقی بوده است. با این وصف، دغدغه اصلی نیگل این است که آیا می توان جانبداری معقول را که غیراخلاقی نباشد با برابری طلبی معقول که ناکجاآبادگرایانه نباشد، جمع کرد؟ او در این کتاب به این پرسش پاسخ می دهد.