سیدعلی محمد باب در سال 1260 هجری آشکار گشت. وی مردی از تاجرزادگان شیراز بود و پدرش میرزارضای بزاز نام داشت و اعمامش تجارت می   کردند و در بدایت حال به تحصیل علوم فارسیه پرداخته از مقدمات عربیت بهره   ای نداشت. وساوس شیطانی و هواجس نفسانی او را بر آن داشت که به   خلاف شریعت غراء و ملت بیضا، تن به ریاضت شاقه انداخته از آن ترقی حاصل نماید. گویند وقتی برای تهذیب و تکمیل نفس در ابوشهر که هوایش بنهایت حرارت و گرمی   ست همی توقف داشته بر بامها برمی   آمد و در برابر آفتاب با سر برهنه می   ایستاد و اوراد مجعوله می   خواند و چندان بر این عمل مواظبت نمود که دماغش علیل و مغزش فاسد گشت. آنگاه به سفر عتبات عالیه رفته همه روزه در محفل تدریس حاجی سیدکاظم رشتی که جانشین شیخ احمد احسائی بوده حاضر می   شد.