«سمعان»، کشیشی بود که برای پند دادن به مردم و شفای روحی آنها از بیماری های ناشی از گناه و نجاتشان از دام های شیطان در میان روستاهای شمال لبنان، آمد و شد می کرد. در غروب یکی از روزهای پاییز که سمعان در حال حرکت به سوی روستای دورافتاده ای بود، صدای ناله ای را شنید. ناله مربوط به مردی عریان و برخاک افتاده بود که خون از سر و صورتش جاری بود. مرد فریادکنان از سمعان می خواست تا او را نجات دهد. سمعان احساس کرد که این مرد شاید راهزنی بوده که اینک به سزای اعمالش رسیده است، اما پس از گفت وگو با او پی برد که شیطان است. شیطان طی صحبت با سمعان در نهایت او را متقاعد ساخت که اگر شیطان و ترس از او نبود آرزوها و امیدها در قلب انسان ها نابود می شد و زندگی لذتی به همراه نداشت. سمعان با شنیدن این سخنان تصمیم گرفت تا به شیطان، به رغم میل باطنی خود، کمک کند. مجموعة حاضر حاوی چند داستان کوتاه از «جبران خلیل جبران» ـ شاعر و نویسندة لبنانی قرن بیستم ـ است که «خدا، شیطان، انسان» یکی از آنهاست. عناوین دیگر داستان ها عبارت  است از: مترسک؛ خدای نیکی و خدای بدی؛ و زبان دیگر.