دکتر "حسین بهزادی اندوهجردی "در این اثر ضمن تشریح طنز، علل و اسباب پیدایش آن، نقش و تاثیر طنز، نیز تعاریفی از هزل و هجو و نظایر آن، و  جلوه هایی از طنز و طنزپردازی در ایران را به دست می دهد .وی در تعریف طنز  خاطر نشان می کند" :شیوه خاص بیان مفاهیم تند اجتماعی و انتقادی و سیاسی  و طرز افشای حقایق تلخ و تنفرآمیز ناشی از فساد و بی رسمی های فرد یا جامعه  را که دم زدن از آنها به صورت عادی و یا به طور جدی، ممنوع و متعذر باشد،  در پوششی از استهزا و ریشخند، به منظور نفی کردن و برافکندن ریشه های فساد  و موارد بی رسمی "طنز "می نامیم .به عبارت ساده تر، طنز را می توان انتقاد  و نکته جویی آمیخته به ریشخند تعریف کرد ."در باب نخست کتاب، ضمن تعاریفی  از طنز و فایده طنز، تفاوت آن با هزل و هجو تشریح می شود، نیز ارتباط طنز  با جامعه شناسی، روان شناسی، اخلاق و تاریخ تبیین می گردد .در این باب همچنین  عناصر اصلی طنز و برخی صنایع بدیعی که در خدمت طنز قرار می گیرند، معرفی  می شود .علاوه بر آن، حکایات متعدد طنز در قالب "طنز و دین"، "طنز و عقل"،  "طنز صوفیانه"، "طنز عامیانه "و نظایر آن در همین باب فراهم می آید .باب  دوم کتاب به "هزل "و عناصر اصلی آن، نیز حکایاتی هزل آمیز مربوط می شود . در باب سوم علاوه بر تعاریف "هجا "و "قدح "معانی و مفاهیم هجو، نیز  زمینه های روانی و اجتماعی آن بازگو می شود .