این کتاب، ترجمه ای است از "محاسبه النفس اللوامه و تنبیه الروح انوامه" نوشته ی "شیخ تقی الدین ابراهیم بن علی کفعمی العاملی" ـ از علمای قرن نهم و دهم ـ و مشتمل است بر مواعظی که در آن "نفس" انسانی مخاطب قرار گرفته است. بر این اساس، مباحثی از این قبیل در کتاب مطرح شده است: غفلت از مرگ، صبر بر عبادت، سیمای روز قیامت، شناسایی عیوب خود، تفکر در آفرینش خدا، گوشه گیری و خلوت گزینی، ویژگی های روز رستاخیز، و دعا کلید نجات و رستگاری.