آثار سوینکا زندگی را ارج می نهند و تمامی نیروهای مرگ زا و بازدارندهٔ حیات را مردود می دانند و محکوم می کنند. این نیروهای مرگ آور سرکوب جزئی تمایلات درونی تا تلفات کلیِ جنگ را در بر می گیرند و همین جنبه از آثار سوینکاست که آن ها را آشکارا با دنیای نوین پیوند می دهد.
رقص جنگل ها تلاشی است برای بازنمود پیچیدگی های شخصیت انسان در دل الگویی دورانی از تاریخ. دستاوردِ این تلاش نمایشنامه ای است بسی پیچیده، با قابلیت ها و امکانات بالقوه برای اجرا در صحنه و برای «تفسیر». این نمایشنامه هشداری است دربارهٔ بی خیالیِ اخلاقی و گریز از واقعیت.