پیرامه توشار، با تکیه ی مدام بر مفاهیم بنیادی; پیکار، اضطراب و تزکیه ی نفس، همه ی انواع آثار دراماتیک را محک می زند و تئاتر را یکی از ابزارهای تجزیه و تحلیل روح بشر به شمار می آورد. به نظر وی به خصوص مسئله ی تزکیه ی  نفس در این هنر والا که مقدمه ی رهایی از اضطراب روح است در کهن ترین اشعار دراماتیک نیز مشاهده می شود. تئاتر، چیزی نیست جز راندن شیاطین و آزاد کردن انسان.