قصه پژوهی ایرانی اثری پژوهشی است که پس از تحقیقات میدانی به طبقه بندی و تحلیل سی قصه عامیانه روستای آمره (خلجستان قم) میپردازد.در این کتاب، پس از متن قصه ها- که به روش میدانی طی بیش از بیست سال جمع آوری گردیده- ابتدا مسیر قصه های جادویی بر اساس نظریه ریخت شناسی پراپ توصیف میشود. سپس شماره هر قصه بر اساس نظام شماره گذاری آرنه/تومپسون تعیین می گردد؛ آن گاه نوع قصه بر مبنای طبقه بندی قصه های ایرانی مارزلف مشخص میگردد.در ادامه پس از نقل قصه ها، تحلیل زمینه های تاریخی، جغرافیایی، فرهنگی، زبانی، جامعه شناختی، مردم شناختی، دینی و مذهبی، فلسفی و روان شناختی آن ها اراده میشود. در بخش دوم کتاب نیز نمونه هایی از قصه ها به گویش آمره آمده است.