کتاب حاضر، روایتی است از فعالیت محمدعلی فروغی در صحنه دیپلماسی بین الملل. فروغی در بخشی از سال های فعالیت سیاسی، عضوی شاخص از اعضای هیئتی شد که برای دادخواهی به کنفرانس صلح پاریس در ورسای اعزام شدند. غالب لوایح تنظیمی، نتیجه فکر و قلم فروغی بودند. وظیفه مذاکره با نمایندگان اکراد عثمانی در پاریس برای کسب امتیازات اراضی و اقتصادی هم به وی محول شد. در دوره تأثیرگذاری فروغی در این برهه تاریخی، انگلستان با مشارکت ایران در کنفرانس صلح مخالف و امضای قرارداد ۱۹۱۹ در تهران، مورد مناقشه و بحث و گفتگو بود.