کتاب حاضر، فصل نوزدهم از کتاب «ساپینس» اثر «یاوال نوآ حراری» است. نویسنده در این کتاب حالتی فراتر از شادی و خوشحالی را منظور دارد و بیشتر به دنبال توصیف احساسی خوشایند، دیرپا، کل نگر و عمیق است. در این کتاب ترویج یا جانب داری از اندیشه یا مکتب خاصی هدف نویسنده نبوده و صرفاً آشنایی با دیدگاه های مختلف در باب مسئله «خشنودی» مدنظر بوده است. همان طور که نویسنده نیز در طول کتاب به ویژه در انتهای آن یادآور می شود، هریک از این دیدگاه ها و مکاتب جنبه ای از موضوع را دیده و جنبه ای دیگر را ازنظر انداخته اند.