صمیمیت بین دو انسان یعنی این که آنها بتوانند با هم پیوند عاطفی و احساسی برقرار و در ضمن افکار و احساسات یک دیگر را نیز درک کنند. افراد مایل اند رویاها، آرزوها و نگرانی های کسانی را که با آنان صمیمی هستند درک کنند و او را بشناسند. صمیمیت واقعی به احساس گرما، محبت، اعتماد، اطمینان و پذیرش منجر می شود. اما وقتی صمیمیت وجود نداشنه باشد، افراد احساس می کنند با هم غریبه اند و به احساس جدایی و انزوا می رسند. شصت و یکمین شماره از مجموعة «روانشناسی خومانی» به زبان ساده، به جنبه های مختلف روان شناسی «صمیمیت» اختصاص دارد و علل و عوامل کاهش صمیمیت میان افراد را شامل می شود.