کتاب روایت خود را از کودکی «میکل آنژ» آغاز می کند و همراه با رنج میکل آنژ برای پیکرتراش شدن و سرمستی او از پیکرتراشی، داستانی زیبا از لحظات مهم میکل آنژ ارائه می دهد. موفقیت کتاب نه تنها به خاطر مستندات آن، بلکه به خاطر خیالات «استون» (نویسنده) در هنگام نوشتن زندگینامه است که کتاب را از یک بیوگرافی معمولی، به رمانی هیجان انگیز و زیبا تبدیل کرده، به طوری که خواننده با میکل آنژ و روح مشتاق او انس می گیرد. پدر میکل آنژ همواره با هنرمند شدن میکل آنژ مخالف بود، اما او راه هنر را پیش گرفت. میکل آنژ ابتدا به نقاشی روی آورد، اما به خاطر اشتیاق همیشگی اش به سنگ تراشی، پیش از اتمام نقاشی، به عنوان استاد به مدرسه مجسمه سازی منتقل شد. او ساعت ها وقت خود را در معدن سنگی در فلورانس به تراشیدن سنگ سپری می کرد و همانند «داوینچی»، جسد انسان ها را برای دستیابی به تصویری برتر از انسان کالبدشکافی می کرد تا بتواند آثاری همچون «تندیس داوود» یا تابلوی «آفرینش انسان» در کلیسای «سیستین» از خود به جا بگذارد. کتاب «رنج و سرمستی»، مرحله به مرحله با میکل آنژ همراه می شود تا نشان دهد که هنرمند واقعی برای اعتلای هنر، چقدر از روح و جان و هنر خود هزینه می کند تا اثری ماندگار از خود به یادگار بگذارد.