هدف از تالیف این کتاب معرفی تئاتر سنتی ایران و هنرمندان آن است که چرا هنوز بسیاری از هنرمندان و دانشجویان و علاقه مندان به تئاتر سنتی آنانی که قدم های اول را برداشتند و به خوبی نمیشناسند.لذا بر خود دیدم که به واسطه ی همکاری  و ارتباط با بسیاری از نام داران تئاتر سنتی ایران از جمله ذبیح الله خان ماهری مهدی مسری سید حسین یوسفی محمود یکتا رجبی شمرانی(معروف به محمود ماست بند)رضا عرب زاده (معروف به رضا سورچی)و سعدالله زحمت خواه(معروف به سعدی افشار)و حسین کسبیان دست به قلم ببرم.در تعمامی سال های حضورم در تئاتر سنتی بر آن بدم که این بزرگان را بشناسم و بتوانم درباه شان بنویسم.برای من صرفا کار در تئاتر سینما تلویزیون و رسیدن به قله های شهرا مطرح نبود بلکه به گذشته ی تئاتر ستنی هنرمندان و زحمت کشان آن می اندیشم...
شاید حالا که به خط پایان زندگی نزدیک شده ام نمی دانم خط پایان این نوشته چه باید باشد یاد کسانی که برای زنده کردن این هنر زحمت کشیده اند یا دریغ اغز مردمی که خندیدن از ته دل را فراموش کرده اند و یا افسوس بر هنری که دارد از یادها می رود.ولی باید بگویم نمایش روحوضی در ارزش ها و زیبایی های یک سنت تئاتری زنده است و خواهند ماند...