من؟ جرونیمو استیلتنُ؟ نه بابا! من کجا و ورزش کجا؟ دویدن و عرق‌ریختن؟ من مال این جیرها نیستم! من بیشتر دوست دارم گوشه‌ی سوراخ‌موشم بنشینم، روی صندلی راحتی‌ام لم بدهم و همان‌طور که یک کاسه اسنک پنیری دم پنجه‌ام است، یک کتاب خوب بخوانم. ولی این‌بار پدربزرگ مجبورم کرد برای تهیه‌ی گزارش المپیک بروم یونان. وقتی رسیدم آنجا، احساس کردم کاسه‌ای زیر نیم کاسه است. پنیرا عجیبا! واقعا هم همین‌طور بود!