خانواده یک سیستم زنده است که نقش اساسی و مهمی را در جوامع برعهده دارد و توجه ویژه و روزافزونی را طلب می کند. نظام خانواده در دوران عمر خویش با عوامل تنش زایی روبه رو می شود که این نوسان ها، خواه درونی یا بیرونی، به طور طبیعی واکنش هایی را به همراه دارد که نظام خانواده را در طول زمان دست خوش تغییرات می کند و اگر این نوسان ها شدت یابند ممکن است موجب بروز بحران و پیدایش سطوح متفاوتی از عملکرد خانواده گردد. درمانگران در مواجهه با خانواده هایی که دچار فشار روانی هستند باید دو منبع اطلاعاتی، یعنی ساختار خانواده و عملکرد آن و دیگری، الگوها و ویژگی های خانواده که باعث تاثیر بیش تر محرک های تنش زا می شوند کسب کنند تا بتوانند به درمان خانواده ای مشکل دار بپردازند. محرک های تنش زا دو دسته هستند. محرک های تنش زای درونی خانوادگی مانند: عدم رضایت زناشویی، کودک آزاری و خشونت خانوادگی و محرک های تنش زای برون خانوادگی؛ یعنی محرک های تنش زایی که خارج از کنترل خانواده می باشند، نظیر مرگ فرزند، قتل فرزند، آسیب روانی والدین، آسیب روانی کودکان، بهره کشی جنسی، ناباروری زوجین، و والدین سالمند.