امروزه همه باباطاهر را به خاطر دوبیتیهای شیرین و دلربایش میشناسند. این دوبیتی ها به لهجه لری سروده شده است؛ به همین دلیل به آن فهلویات (پهلویات) گفته می شود. از آنجایی که باباطاهر عاشق خداوند، طبیعت و انسان بوده، بیشتر مضمون شعرهایش در این بستر سروده است. بنابراین وی بارها از کوهستانها، دشتها و رودخانههای زیبای ایرانزمین، رفتار و اخلاق خوب و ستایش خداوند سخن می گوید.