در کتاب حاضر تشریح می شود که هویت شهروندی گویای نوعی پذیرش نهادینه شده در ابعاد حقوقی، مسئولیت ها و تکالیف، احساسات و ارزش ها و جنبه های رفتاری کنش های فردی در برابر جامعه است. بنابراین، اگر جامعه و نهادهای موجود در آن به ویژه دولت این هویت را به رسمیت نشناسند و با افراد به عنوان شهروند رفتار نکنند، هویت شهروندی اهمیت خود را حفظ نخواهد کرد. چراکه فرد از طریق چارچوبی که یک فضای اجتماعی – اخلاقی را ترسیم می کند باید جهت یابد و در پاسخ به هویت و کیستی، منافع فردی خود را در خیر و نفع جامعه جستجو کند.