از «تنهایی یک دونده استقامت» تا «عمو ارنست» و «زوال و سقوط فرانکی بولر»، تمامی داستان‌های آلن سیلیتو یک درونمایه را به معرض نمایش می‌گذارند: تنهایی بشر در جهان امروز. راسکولنیکوف‌های بیگناه داستان‌های سیلیتو در انگلستان پس از جنگ جهانی دوم دنیای تاریک، خشن و هراس‌انگیزی را تجربه می‌کنند که در آن ارتباطات انسانی تا حد زیادی نابود شده است و تهدید ناشناخته‌ی پینتری در گوشه و کنار جامعه به کمین نشسته است. شاید بتوان جهان این اثر داستانی را نتیجه‌ی همان تربیت اروپایی (رومن گاری) دانست.

آلن سیلیتو که بسیاری از منتقدان او را در زمره‌ی نویسندگان جنبش «مردان جوان خشمگین» در ادبیات انگلستان دانسته‌اند، آثار بسیاری از خود به جای گذاشت اما متمایزترین اثر او «تنهایی یک دونده استقامت» بود، اثری که نه تنها برنده‌ی جایزه هاثورن (۱۹۵۹) شد بلکه بلافاصله پس از انتشارش با فیلمنامه‌ای به قلم خود نویسنده مبدل به فیلمی موفق به کارگردانی تونی ریچاردسون و با بازی درخشان تام کورتنی شد.