ز آنجا که "روایت ها پیوسته، از صبح تا شب، در خیابان ها و ساختمان ها جا خوش کرده اند.[و] شیوه های زندگی ما را، با آموزشی که به ما می دهند، به فصاحت بیان می کنند." پیش از هر چیز در این فصل در همتنیدگی روایت با زندگی روزمره بررسی می شود، اما به ندرت به روایت ها فکر می کنیم، اما زندگیمان به طور عمیقی، در آنها غوطه ور است. هر روزه، از نخستین روزهای عمر تا واپسین دم زندگیمان، در دریایی از داستان ها و قصه هایی غوطه می خوریم که می شنویم می خوانیم یا می بینیم (یا تلفیقی از همه ی این ها). مرگ ما نیز در روایت ثبت می شود؛ چراکه آگهی های ترحیم چنین هستند. " داستان زندگی ما باز پرداخته می شود هنگامی که روایتی از آن را برای خودمان در قالب خاطره نویسی و برای دیگران در قالب مکالمه ارائه می کنیم.