در سال 1605 میلادی «جهانگیر» فرزند «اکبر» به تخت امپراتوری مغول جلوس کرد. جهانگیر مرد قوی بنیة نیرومندی بود و بیشتر اوقات خود را در خوشی در حرمسراها می گذراند. در شب نوروز جهانگیر میان تشریفات عید، زنی زیبا را دید. آن زن یعنی «مهری»، دختری بود که نوزده سال پیش جهانگیر را دلباختة خود کرده بود. مهری دختر «غیاث الدین»، خزانه دار جهانگیر، بود و در زمان جوانی به دستور پدر جهانگیر با «علی قلی» که شیرمردی ایرانی بود ازدواج کرده بود و دختری ده ساله داشت. علی قلی به دستور جهانگیر در مرز ایران کشته شده بود و بیوه و دختر او به حرمسرا آورده شده بودند. جهانگیر با دیدن مهری او را شناخت و بعد از شنیدن ماجرای زندگی اش از او تقاضای ازدواج کرد. مهری از ترس کشته شدن هم وطن ایرانی خود، پیشنهاد جهانگیر را پذیرفت، و جهانگیر به او لقب نورمحل داد و مهری ملکة هند شد و تاثیری ژرف بر سرنوشت هند گذاشت. این کتاب داستان پرماجرای نورمحل بانوی ایرانی، ملکه و همسر جهانگیر امپراتور هند است.