نگارنده در این کتاب قصه ی "پینوکیو" را با تعبیر عرفانی بازآفرینی کرده است. وی می گوید: "داستان پینوکیو، داستان تکاپوی انسان است، برای بازگشت به "اصل خویش" که همان خانه ی پدر ژپتو است. عروسک چوبی نهاد انسان است که در داستان های دینی از گل سرشته شده و در این داستان از چوب تراشیده شده است.... اما پینوکیو در راه بازگشت به بهشت (کلبه ی پدر ژپتو)، همواره میان وجدان (جینا) و نفس اماره (گربه و روباه) در کشاکش و انتخاب است...".