زمانی که کارآگاه بود، روبه روی خیلی از جنایتکارها نشسته بود. اغلب شان به خصوص روانی ها، دروغ گوهای خوبی بودند. اما همیشه در نهایت چشم هایشان به آن ها خیانت می کرد. روانی ها سردند. می توانند با درد و دلسوزی حرف بزنند، اما نشانی از آن در چشم هایشان نیست. باش همیشه به چشم هایشان نگاه می کرد.