رنج اعم از رنج روحی یا جسمی، به عنوان امری انفسی است که مستقیماً قابل اجرا است و هر ذی شعوری، باتجربه ای شخصی، آن را درک می نماید. رنج از نظر سیتداته گوتمه، نتیجه گرفتاری در چرخه بازپیدایی یا تولید دوباره است و رهایی، سعادت و نیل به رستگاری، از دیرباز مورد توجه بیشتر مکاتب دینی بوده است. دین بودایی، عامل اصلی رنج را جهل در گذشته یا حال آدمی می داند که برای درمان در رهایی از آن، راه های شریف هشتگانه توسط توصیه می شود.