نفرت، ژرف نگر است. اگر بگذارید نفرت شکل بگیرد، در مسیرش به درون همه چیز را می خورد و هستی تان را مصرف خواهد کرد و اندیشه را عمق می بخشد. نفرت کور نیست بلکه هوشیاری را افزایش می دهد، راه انسان را باز می کند؛ منجر به بلوغ او می گردد تا بر هستی اش متمرکز شود طوری که بتواند به ادراکی از خویشتن برسد. عشق نیز چشمی است شفاف، نه نابینا، عشق حقیقی گمراه کنند نیست. مانند نفرت سرچشمه ای بنیادی است. ولی عشق به سختی به دست می آید. نفرت اما اندوخته ی فراوانی دارد و از قرار معلوم شما هستی تان را در انتظار این هیجان بی نظیر به خطر می اندازید. بنابراین باید به نفرت که به وفور موجود است اعتماد کنید و اگر امید دارید در هر صورت به روشنی دست یابید، با دل و جان آن راغنمیت بشمرید. از متن کتاب