رمان حاضر، اعتراضی است نسبت به نظام موجود و مسئله نژاد پرستی. نویسنده با ترسیم سیمای ترسناک سیاه پوستی به نام "بیگر تاماس" نمونه کاملی آفریده از همه انسان هایی که مستاصل و بی پناه اند و خشمی عقیم راه را بر تنفس آنان بسته است. بیگر که ناخواسته در ترس و نادانی به سر می برد مانند میلیون ها تن دیگر، زاییده محرومیت مادی و سرکوب نیروهای معنوی است. او در اجتماعی که هیچ مسئولیتی را بابت سیه روزی اش نمی پذیرد خود را نسبت به هیچ کس مسئول نمی بیند. جامعه، انسانیتش را انکار می کند و مجال بروز عواطف انسانی را از او گرفته است. این است که بیگر احساسات و آمال خود را حتی نسبت به افراد خانواده اش سرکوب می کند و در واقع یاس و استیصالش از مرز نژاد و فقر و روابط طبقاتی در می گذرد. از آزادی عمل و انتخاب و ابراز وجود بی نصیب است. برای بیگر تمامی جهان زندانی است که در آن باید تا ابد به اوامر دیگران گردن گذاشت. او در عین بیگانگی از همه انسان ها، به جنبش های سیاسی بی اعتناست. هر چند گه گاه آرزوی مبهمی در سرش شکل می گیرد.