نویسنده در این کتاب با رویکردی سیاسی، اجتماعی و فرهنگی تاریخ دورة تیموریان ایران را بررسی می کند. از این رو نخست، چشم اندازی از عصر فرمانروایی «شاهرخ» ترسیم می کند. سپس مسائل مربوط به نظام دیوانی و منابع انسانی دستگاه حکومت تیموری و چگونگی ادارة امور در مرکز و ایالات قلمرو تیموریان را تحلیل می کند. آن گاه اوضاع بخش های مرکزی و جنوبی ایران را به عنوان نمونه هایی برای بررسی چگونگی اداره امور، شناخت نیروهای بومی و غیربومی مؤثر در آن مورد توجه قرار می دهد. در ادامه با طرح مباحثی چون نقش علمای دینی و شیوخ صوفی در سیاست و چگونگی تلفیق قدرت دنیوی و روحانی، به موضوع دین و دولت می پردازد و در پایان اوضاع قلمرو تیموری پس از مرگ شاهرخ را تحلیل و بیان می کند. در این مقال توصیفی دربارة شورش نوة شاهرخ در آخرین سال های سلطنت او و درگیری های جانشینی پس از مرگ او نیز ارائه می شود.