مرگ، همانا تولدی دیگر به دنیای روحانی نور و عشق، و انتقالی از بعد روحانی است، و هرگز نباید به عنوان امری ترسناک، و انتقالی دردناک و دهشت آور در نظر گرفته شود؛ بلکه بیش تر باید به عنوان از اتاقی به اتاق دیگر در نظر پنداشته شود.
این به راستی، بازگشتی شادمانه و سرشار از بهجت وخشنودی از بابت بازگشت به سرای طبیعی و اصلی ما است: بازگشتی به سوی خدای آفریدگارمان، که ما را به کره زمین اعزام نمود و دیگر بار، پس از حیات زمینی، با آغوشی باز، از ما استقبال می فرماید! 
این را نیک می دانم، زیرا در تاریخ 18 نوامبر 1973 من نیز پس از جراحی ای که به خونریزی شدید منجر گشت، از دنیا رفتم و مرگ را به عین تجربه کردم.
وقایعی که پس از این حادثه برایم روی داد، همه زندگی ام را دستخوش تغییر و تحول کرده، و مرا در مسیری قرار داد که هنوز هم تا امروز در آن حضور دارم، و به گام برداشتن در آن مشغولم... .
در هنگام مرگ، کالبد جسمانی خود را ترک گفتم، و از میان تونلی تاریک گذشتم...تونلی که از کره زمین تا سرای آسمانی ما امتداد داشت... .