با توجه به زمان انتشار جلد هفتم تاریخ ایران کمبریج که در سال 1991میلادی است، با منتشر شدن اسناد جدید وزارت امور خارجه آمریکا و انگلیس در مورد کودتای 28 مرداد و  اسفند 1299، کنفرانس گوادالوپ، مصاحبه مدیران  و ژنرال های دوران پهلوی دوم با تاریخ شفاهی هاروارد و غیره، برخی از مطالب مطرح شده در کتاب دیگر اعتبار لازم برای قبول به عنوان یک فکت تاریخی را ندارد؛ از جمله در فصل های مربوطه، نقش آیت الله کاشانی و بهبهانی در حمایت از افراد ذی نفوذ در کودتای 28 مرداد و دریافت مبالغ زیادی از تیم کودتا نادیده گرفته شده است( در کتاب کودتا، یرواند آبراهامیان اسناد دریافت مبالغ توسط بیوت این علما وجود دارد) و دولت انگلیس را به عنوان پشت پرده  کودتای سوم اسفند نشان داده است که در اسناد جدید ( کتاب  ایران برآمدن رضا خان و نقش انگلیسیها، سیروس غنی با ترجمه حسن کامشاد) این مورد کاملا رد شده است. همچنین در مطلبی تا حدی خنده دار  در فصل سوم کتاب عنوان می شود که «به نظر می رسید مرگ آیت الله طالقانی در سال 58  را به دلیل شکنجه های دوران زندان در  زمان شاه باشد.» این در حالی است که مرگ مشکوک چند روز قبل از جلسه مجلس خبرگان و عدم اجازه برای کالبد شکافی( اظهار نظر فرزندان ایشان) را بسیاری به دلیل مخالفت ایشان با گنجاندن اصل ولایت فقیه در پیش نویس قانون اساسی تهیه شده در پاریس می دانند. چرا که با  توجه به کاریزما و نفوذ معنوی ایشان در بسیاری از چهرههای انقلابی، ملی و چپ و مردم عادی، مخالفت ایشان می توانست مشکلات عمده ای در شکل گیری قانون اساسی جدید ایجاد نماید و با حذف فیزیکی ایشان راه برای تصویب راحت تر  این بند در مفاد قانون اساسی ایجاد شد. نکته مثبت کتاب ترجمه روان و سلیس آن می باشد.