«صحبت کردن از ترجمه، صحبت از آثار، از زندگی، از سرنوشت و از طبیعت آثار است؛ بدین صورت که آثار نشئت گرفته از آن، زندگی ما را شفافیت می بخشد و این همان صحبت از ارتباط، از انتقال گفتار و از سنت است؛ صحبت از رابطه با خودی و با بیگانه است؛ صحبت از زبان مادری، میهنی و زبان های دیگر است، صحبت از وجود در زبان های بشر، صحبت از نوشتار و از گفتار است، صحبت از دروغ و از واقعیت، از خیانت و از وفاداری است؛ صحبت از تقلید حرکات، از دوگانگی، از ناپایداری و از همیاری است؛ صحبت از معنی زندگی و از زندگی جزء کلمه است؛ این درگیری در بازتاب گردباد سحرآمیز است، آن جا که واژه ی «ترجمه» خود در استعاره ای شدن وقفه ندارد.» آ.ب (متن انتشار نایافته، 1999)، آنتوان برمان (1942-1991) مترجم و نویسنده ی آثار به جاماندنی درباره ی ترجمه، نثر و شعر است. برمان ریاست برنامه ی کالج بین المللی فلسفه و ریاست مرکز ژاک آمیو در بخش ترجمه و اصطلاح شناسی را به عهده داشته است.