در کتاب حاضر، تشریح می شود که درآمیختگی قومی و نژادی در ایران، از زمان ورود آریایی ها، بابلی ها، سومری ها به ایران آغاز شده و تا به امروز ادامه داشته است. باوجوداینکه نژاد اصلی ایرانی ها، «آریایی» است ولی در طی سال ها و بر اثر تحولات سیاسی و لشکرکشی دولت های دیگر کشورها، همواره شاهد یکسری تغییرات نژادی و آمیختگی قومی در کشور بوده ایم. امروزه کشورهای جهان ازنظر ترکیب گروه های زبانی، مذهبی و قومی در وضعیت ناهمگن و متنوعی به سر می برند. تنها در 14 کشور جهان اقلیت قابل توجهی وجود ندارد و در این میان فقط چهار درصد جمعیت کل جهان در کشورهایی زندگی می کنند که تنها دارای یک گروه قومی هستند. ایران کشور چندقومی است و این امر باعث شده توجه به مسائل قومی همواره یکی از دغدغه های سیاست گذاران و مسئولان امر باشد. با عنایت به اینکه بر اساس رویکردها و سخنان امام خمینی (ره) و مقام معظم رهبری تنوع در ایران فرصت است، توجه به مسئله قومیت در چارچوب های مختلف می تواند مدنظر قرار گیرد. عده ای از صاحب نظران به تنوع قومی به مثابه تهدید می نگرند و تعدادی آن را فرصت می دانند، از این رو واگرایی و همگرایی اقوام از دل این دیدگاه ها نمود پیدا می کند.