علمای دین که از جمله مهم­ترین گروه­های اجتماعی ایران بودند، در رویارویی با مشروطیت و چالش میان سنت و تجدد از خود واکنش­های مختلفی نشان دادند. شناخت هرچه صحیح­تر و نقد چگونگی و چرایی مواضع فکری و عملکرد علما در عصر مشروطیت ایران، از آن رو که مواضع مهم­ترین رهبران سنتی جامعه­ی ایرانی در برابر تفکر جدید و فعالیت­های تجدد طلبانه در عصر مشروطیت، و ماهیت چگونگی تداوم اندیشه­ی سیاسی سنتی در میان گروهی دیگر از علما را نشان می­دهد،از اهمیت فراوانی برخوردار است. این کتاب با تکیه بر متون و منابع اصلی تاریخی مشتمل بر نسخه­های خطی، چاپ سنگی، خاطرات، یادداشت­ها، گزارش­ها، سفرنامه­ها، اسناد محرمانه و آرشیوی و تاریخ­نگاری مدون مورخان عصر مشروطه و گزیده­ای از مهم­ترین تحقیقات پژوهشگران تاریخ مشروطیت و نقد و بررسی آن­ها، کوششی است برای هرچه نزدیک­تر شدن به واقعیت­های تاریخی.
از مقدمه­ی کتاب