در برابرمان، هزاران موجود روحانی، مشغول برقراری ارتباط بودند: از طریق ایجاد اصواتی موسیقایی که همزمان، احساساتی سرشار از نیتی خوب و محبت آمیز نسبت به من بود. آوای درود و تهنیت آن ها، در نهایت هماهنگی با آن اصوات موسیقایی که از همان انرژی اولیه ای که از ساختارِ خود آمفی تئاتر به هر سو پخش می شد به سر می برد، ساطع می گشت. پس از آنکه وارد آن میدان مسابقه عظیم شدم، این امکان را یافتم تا مستقیماً به سطح بلورینِ آمفی تئاتر خیره شوم، و ذرات رنگارنگ نوری را که میان این ساختار به هر سو جریان می یافت، به عین ببینم.از دیدن آن منظره باشکوه و مؤقر، به شدت منقلب شدم؛ اما احساسات عشقی که از سوی آن موجودات روحانی، به سوی من سرازیر شده بود، به راستی تحمل ناپذیر و منقلب کننده بود!... آن موجودات روحانی، به من درود می گفتند، مرا تشویق می کردند، برایم ابراز احساسات می کردند و عشقی شدید را همراه با تشویق و حمایت و اعتمادی عمیق به من انتقال می دادند.