«گویش سمنانی یکی از گویش های مستقل در زبان فارسی و یکی از شاخه های زبان های ایرانی است. از نظر تقسیم بندی تاریخی، متعلّق به حدّ فاصل زبان های باستانی و میانی و جزء شاخه های غربی زبان های ایرانی و متعلّق به نواحی شمالی لهجه های مرکزی ایران است.» نگارنده در این اثر با استفاده از متون منثور و منظوم زبان فارسی، واژگان، ترکیب ها، جمله ها، اشعار، شناسه ها و دیگر اجزای زبانی مربوط به حوزة زبان شناسی را بررسی کرده و معنی و مفهوم و کاربرد آن ها را مشخص کرده است. متونی چون: «اسرارالتوحید»، «تذکره الاولیا»، «تمهیدات» و ... در این اثر مورد مطالعه و پژوهش قرارگرفته اند.