شاید برای دیگران اهمیتی نداشته که او چند ساله است و چرا در رستورانی نیمه تاریک که محل آدم های مجرد است این گونه تنها و و ستم کشیده نشسته است اما برای من بسیار مهم و پر اهمیت است که او سی و پنج سال دارد  و دو بچه بهخ دنیا آورده که هردو با یک بیماری مرموز مرده اند و هر پزشکی به او توصیه کرده است که دیگ بچه دار نشود می دانید که او همسر من است.
احمد آرام در مجموعه داستان کسی ما را به شام دعوت نمیکند با ابداع مشبک هایی تاریک روشن و مجموعه ای از تداخل ها و ننشانه ها مخاطب را به سوی طنزی گزند پیش می برد او از طریق وهمی ناشاخته همسو با شکلی از دگردیسی فضایی گروتسک را رقم میزند.