در کتاب حاضر، رابطه علم منطق و زبان فقه بررسی شده و سعی شده ارتباط عقل فلسفی ریاضی و زبان عرفی تبیین شود. این اثر در یک پیشگفتار و سه بخش کلی سامان یافته است. ابتدا در خصوص کلیات علم منطق، معانی عقل، اعتبار معانی عقل، نسبت عقل و نقل مباحثی ارائه شده است. سپس در بخش اول، تحت عنوان «مفردات» مباحثی مانند کلی و جزئی، عنوان و معنوان، کلی متواطی و مشکک و رابطه معانی با یکدیگر مطرح شده است. در بخش دوم قضایایی مانند قضیه حملیه، قضیه شرطیه، نسبت میان قضایا، مدلول التزامی قضایا و ... بررسی شده است. در بخش نهایی نیز به مبحث استدلال پرداخته شده است.