سینماگران بزرگ 10، آنتونیونی
آنتونیونی کارگردانی است که آغاز کارش در ایتالیا همزمان با پا گرفتن مکتب نئورئالیسم بود. در پشت جلد کتاب آمده است آنچه از کارهای آنتونیونی به یاد می‌ماند ارتباط‌ناپذیری، تنوع‌طلبی، مشکلات زناشویی، امیال جنسی، تنهایی و روح هم‌بسته‌ی آن مشکلات هویتی است، کارهایی که با جلوه‌گری مجتمع‌های بزرگ آپارتمانی حاشیه‌ی شهرها و مناظر صنعتی همراه است. فصل اول کتاب به بررسی سال‌های نخستین زندگی این کارگردان پرداخته است. آنتونیونی در آن زمان عضو هیأت تحریریه‌ی معتبرترین مجله‌ی سینمایی ایتالیا در دهه‌ی چهل و هم‌چنین دستیار مارسل کارنه، کارگردان بزرگ فرانسوی، بود. او در این مدت فیلم‌هایی چون مردم پو، وقایع‌نگاری یک عشق، فریاد و چند فیلم دیگر ساخت. از همین نخستین فیلم‌های او پیداست که با کارگردانی طرفیم که دارای نگرشی لیبرال نسبت به هنر است، نگرشی به دور از مشکلات جامعه و جنگ، و مستقل از تعهدات سیاسی و اجتماعی. فصل بعدی کتاب با «ماجرا» آغاز می‌شود، فیلمی که با آن آنتونیونی در سال 1960 برای نخستین بار پا به جشنواره‌ی کن گذاشت. و او بعد فیلم‌های «شب»، «کسوف» و «صحرای سرخ» را ساخت، آثاری که در تمام آن‌ها نام آنتونیونی و مونیکا ویتی به هم گره خورده است. فصل پایانی کتاب نیز شامل بررسی فیلم‌های او از «آگراندیسمان» تا «آن سوی ابرها» اتس. در این فصل هم‌چنین مقاله‌ای با عنوان «آنتونیونی عزیز» به قلم رولان بارت آمده است.

ماهنامه‌ی شهر کتاب، شماره‌ی چهاردهم، سال ۱۳۹۵.