کتاب حاضر دردفاع از زبان روزمره، نیز در نقد فیلسوفانی نگاشته شده که این زبان را برای فلسفه کافی و کارآمد نمی دانند. نویسنده معتقد است: ""زبان روزمره" عبارتی است که اکثر فیلسوفان با سوء ظن به آن می نگرند... اگر در بیانات یک فیلسوف ابهام و بی دقتی دیده شود باید از او خواست تا به همان زبان روزمره منظور خود را روشن و شفاف سازد، و اگر هم نتوانست باید به ناتوانی یا اکراه او در این امرظنین شد و نه به خود زبان". بدین سان، هنفلینگ که به کفایت زبان روزمره اعتقاد تام دارد، برخی فلاسفه همچون راسل، ویتگنشتاین، فرگه، آستین، گرایس، پوپر، کارناپ و کریپکه را با استناد به نوشته های آنان، یکجا متهم به کج فهمی زبان روزمره می کند.