شالوده های اصلی و زمینه های تاریخی شکل گیری خرافات به جهل و ناآگاهی انسان های اولیه و عدم کنترل محیط به وسیلة او برمی گردد. در این شرایط است که انسان برای راهنمایی خویش به عقل اتکا نمی کند، و به واسطة میل و احتیاجی که به دانستن علّت وجود اشیا دارد به احساسات و قوة تصوّر خود پناهنده می شود. از سوی دیگر در اعصار سیاه اجتماعی و سیاسی، از جمله دوره غلبة اقوام بیگانه، زمانی که جامعه دستخوش اضطراب و درماندگی می شد و راهی برای گریز یا پیروزی نمی یافت، گرایش به اعتقادات خرافی به عنوان تنها را کاهش آلام و مصیبت های جوامع تحت سلطه شناخته می شد. زیرا جامعه ذاتاً برای ادامة حیات، نیازمند امید بود و در غیاب امید واقعی به آرزوهای واهی متوسل می شد. بنابراین باز این نتیجه حاصل می شود که خرافات از جهل و ناآگاهی انسان درباره پیوند علّی موجود بین پدیده ها نشأت گرفته است. پژوهش نامة حاضر حاوی تعدادی مقاله از نویسندگان مختلف است که این مقالات به توصیف وضعیّت  گرایش به خرافه و بررسی مفهومی و تاریخی خرافه گرایی اختصاص دارد.