آن قدر گفته می شود و تکرارتمامی حرف هایی که درباره ات می گویندکه کم کم در ذهن خودت نیز می نشیندو باور می کنی پچ پچ های دیگران راکه امروز با صدای بلندتر بر زبان می رانند.وقتی سخن نمی گویی، وقتی اعتراض نمی کنیاحساس گناه بر وجودت مستولی می گرددو می شوی بند? همان حسِ گناهِ ناکرده!یا باید به جهنمِ قضاوت دیگران و زخم بان همیشگی شان تن دردهییا بخواهی برای زندگی و آینده بجنگیتا دیگران بدانند حرف ها و قضاوت شانمنصفانه نیست و برایت ارزشی ندارد.زندگی آن روی خوشِ خوش رابه کسانی نشان می دهد که برایش ارزش قائل اندوگرنه با تن دادن به آنچه دیگران می خواهندو آنچه در قضاوت های بی رحمانه می گویندفقط فرصت یک بار زیستن راخوب زیستن رااز خود گرفته ای... همین!