عشق را از عشقه گرفته اند و آن گیاهی است که در باغ پدید آید در بن درخت، اول بیخ در زمین سخت کند، پس سر  برآرد و خود را در درخت میپیچد و همچنان می رود تا جمله درخت را فراگیرد و پنانش در شکنجه کند که نم در میان درخت نماد و هر غذا که به واسطه ی آب و هوا به درخت می رسد به تاراج می برد تا آنگاه که درخت خشک شود... .
و چون این شجره ی طیبه بالیدن آغاز کند و نزدیک کمال رسد که هیچ نم بشریت در او نگذارد...و شایسته ی آن شود که در باغ الهی جای گیرد... .
شیخ شهاب الدین سهروردی