دانشمندی به نام اسرافیل تقی اف به اسناد مهمی دست یافته که ثابت می کند کل تاریخ و هر آنچه ما خاطره می پنداریم ، واقعی نیست ؛ بلکه همگی شبکه ای ساختگی از اطلاعات است است که به دست سایه ها ساخته شده است.در این رمان  داستان  از بین رفتن و محو شدن یک دنیا را در لابه لای نامه هایی که خانواده تقی اف برای هم نوشته اند و خاطرات یک شورشی به نام رشیدخان ، می بینیم.«بی اختیار منقبض می شوم و مجنون وار خیره می مانم به تبریز .خیابان ها ، عمارت ها ، باغ ها، تفریحگاه ها ، سینماها، مطمئن نیستم که این شهر اصلا تبریز باشد خانه ها عبارتند از دیوارهای گلی تیرگون و بی پنجره.پشت سپیدارها چند کس می بینم که خشک مانده .شهر بالکل دیوانه شده.همه فراموش کرده اند که قبلا (مثلا چند ماه پیش)چه کسی بوده اند.کودکان مفلوک شبح وار به دنبال هر صدایی مب افتند .زیباترین نقطه های شهر سوخته اند .انگار که چشم های تبریز را در آورده اند.»