نوشتار حاضر ترجمه فارسی کتاب((ایها الولد یا چنین گفت غزالی)) است که مولف طی آن, گرایش های عرفانی خویش را بیان می دارد .وی در این رساله مراحل سلوک انسان و ویژگی های مثبت تصوف را برمی شمارد و در عین حال بر این باور است که عامل تنبلی در دین و نابودی ایمان در بین کسانی که خود را وقف راه تصوف کرده اند دیده می شود .
از همین روی, صوفیان را به خاطر آمیختن تصوف با غلو و وهم مورد حمله قرار می دهد و با صراحت اعلام می دارد که :((تصوف راستین دو ویژگی دارد, یکی راست و درست شدن با خدا و دیگر مدارا با مردم)) .غزالی همچنین مستلزمات صوفیان را برمی شمارد و از مقامات مختلف صوفیان نظیر ورع, رضا, اخلاص و ...سخن به میان می آورد .
وی در پایان کتاب نظر خواننده را به هشت چیز جلب می کند تا از چهارتای آن دوری و به چهارتای آن عمل کند .و نهایتا خطر افتادن در دام تواجد ساختگی را شدیدا گوشزد می کند.