نوشتار حاضر به دلایل موفقیت شرکت های ژاپنی در نوآوری اختصاص یافته است. به تصریح نگارنده: "ما معتقدیم که موفقیت شرکت های ژاپنی به دلیل تسلط بر امر تولید، دسترسی به سرمایه ی ارزان، ایجاد روابط نزدیک و متقابل با مشتریان، عرضه کنندگان و کارگزاران دولتی، یا استخدام دایمی کارکنان، بهره گیری از سیستم مبتنی بر ارشدیت و عملکردهای دیگر در حیطه ی مدیریت منابع انسانی نبوده است. البته این عوامل به نوبه ی خود از اهمیت بالایی برخوردار هستند. اما معتقدیم که شرکت های ژاپنی به دلیل مهارت و تخصص در دانش آفرینی سازمانی به چنین موفقیت هایی دست یافته اند. منظور از دانش آفرینی سازمانی، توانایی شرکت به عنوان یک مجموعه ی واحد در خلق دانش نوین، انتشار آن از طریق سازمان و کاربرد آن در تولیدات، خدمات و سیستم های مختلف است. دانش آفرینی سازمانی، عامل اساسی در بهره گیری از شیوه هایی است که شرکت های ژاپنی آن را ابداع کرده اند. این شیوه ها در تحقق نوآوری تکثیری، مداوم و جهشی، نقش بسیار سازنده ای را ایفا می کنند. در این کتاب ما به مبحث دانش صریح و دانش ضمنی (شامل عوامل ناملموسی از قبیل عقیده ی شخصی، خصیصه های فردی و سیستم مبتنی بر ارزش) به عنوان چارچوب اساسی سازنده در روابط مکمل خواهیم پرداخت". برخی مباحث کتاب، عبارت است از: معرفی دانش در سازمان، دانش و مدیریت، نظریه ی دانش آفرینی سازمانی، دانش آفرینی در عمل، دانش آفرینی سازمانی در سطح جهانی، و مدیریت و تحقق اهداف.