نوشته­ی حاضر به معرفی و بررسی فرآیند استعاره از منظری ادراکی اختصاص یافته است. کوشش نویسنده بر این است تا پس از بررسی مطالعات پیش­رو در باب استعاره، به نقد این دسته از پژوهش­ها بپردازد تا از این طریق به سراغ معرفی انگاره­ی مورد نظر خود برود. این فرض بر این پایه استوار است که استعاره اساسا فرآیند جایگزینی واحدی به جای واحدی دیگر نیست، بلکه همچون  مجاز، بر حسب یافت و عملکرد فرآیندی به نام کاهش، امکان تعبیر می­یابد.