بستن آثار شریعتی و تحریم نام و آثارش، زهد علمی ورزیدن است و خود را از دانش او محروم ساختن و از خوان او لقمه نگرفتن و از گنجینه مطالبش توشه نگرفتن. زهد علمی در برابر شریعتی، و هر شخصیت علمی دیگر، محروم ساختن خود است از دانستن و رضا دادن به ندانستن و لجاجت با خویشتن.
دشمنی با شخصیت های علمی به زیان آن ها نیست، بلکه به زیان کسی است که دشمنی می ورزد و خود را از دانش آن ها محروم می سازد. آن که برچسبی به این و آن دانشور می زند و از آن ها دوری می گزیند و آثارشان را می بندد، به خود زیان می رساند. چنین شیوه ای، یعنی بستن در دانش به روی خویش. و بستن در دانش، به هر بهانه ای، یعنی در تاریک خانه ماندن و پوسیدن.