سفر طولانی جوزف کمبل در دل دریایی از اساطیر باستان، جستجویی به یک اندازه معنوی و علمی بود. کمبل در جریان خوانده ها، نوشته ها، سفرهای حیرت انگیز، و نیز دیدارهایش با بسیاری از تاثیرگذارترین مردان و زنان قرن، در میراث اساطیری دنیا ما شباهت های قابل توجهی کشف کرد و این باور عمیق دوران جوانی اش تحکیم شد که در دل طبیعت نوعی وحدت بنیادین وجود دارد.رویکرد تاریخی و تطبیقی کمبل به اسطوره شناسی، دین و ادبیات، به خلاف تاکید پژوهشی متدوال بر تقاوت های فرهنگی، شباهت ها را کانون توجه قرار می دهد. او بر این عقیده بود که مضمون های مشترک یا کهن الگوها در قصه ها و ایماژهای قدسی به فراسوی تنوع ها یا تجلیات فرهنگی راه می برند.کمبل می نویسد: می دانید من کتاب هایم را برای دانشجویان و هنرمندان نوشتم، نه منتقدان و پژوهشگران وقتی می شنوم کارم چقدر برای این ها هم مفید بوده است، نمی توانم به شما بگویم چقدر از این بابت خوشحالم. این به معنای آن است که مجموعه ی گسترده ی اسطوره هایی که من شانس کار کردن روی آن ها را داشته ام، در یک نسل تازه نیززنده خواهد ماند. می دانید این کار هنرمند است که به بازتفسیر داستان های کهن بپردازد و آن ها را بار دیگر در شعر و نقاشی و فیلم زنده کند.